Placebo azul

CHANCHONADA  92º

Placebo azul.

             O Sr. X leva varios anos sentíndose mal, pero o seu vello doutor lle dí que todo vai ben, lle amosa os papeis do últimos analisis clínicos, os valores da tensión arterial, que o colesterol está ben,... A dona do Sr. X apoia todo o que dí o doutor, para animalo sempre o viste ben, que vaia ben traxeado ó traballo, unha fermosa garabata, a camisa ben planchada,... Pero tanto a dona como o doutor son conscientes que a saude do Sr. X non marcha ben, pero por diversos intereses entre ambolos dous teñen creada unha pseudo-realidade ó redor do Sr. X.

                Unh día o doutor xubila e a súa praza é ocupada por un doutor novo. O Sr. X vai a súa cita có novo doutor, pero este olla ó seu historial médico, escoita o paciente,... finalmente lle extende un volante para que realice unhas novas analíticas. Días despoís, coa nova información nas mans, o novo doutor expresalle con sinceridade que os seus niveis de PSA son altos, o cal podería ser un indicio de certos problemas na próstata. Decide facerlle unha probas técnicas máis concretas e uns meses despoís o noso Sr. X pasa polo quirofano, onde lle estirpan certas áreas da próstata con nódulos tumorais, que ainda están en fase benigna.

                Hoxe o noso Sr. X xa vive máis tránquilo, segue controlando a súa saude, sabe que cada certo tempo debe pasar un control sobre o nivel da PSA e pouco máis. Pero hai unha lección máis profunda que aprendeu: que un médico lle diga ó seu paciente boas palabras, lle recete placebos e lle oculte a verdade da enfermidade que padece,... iso non é unha cura, pois a enfermidade seguirá ahí, irá empeorando, non facer nada é toda unha irresponsabilidade profesional do médico, que rematará por custarlle a vida ó paciente.

            Pois deixando de lado ó noso Sr. X, faremos a traslación-personificación da Vila da Guarda sobre o Sr. X. Moitos pensamos que un problema de saúde dos máis grave que temos é a falla de lugares de estacionamento dos vehículos, por moitas frores e xardíns que poñan na Vila, por moi fermosa que a poñan,... pero as prazas de estacionamento non nacen nas macetas das frores, nin nos terrados dos xardíns,... isto son placebos para que esquezamos o verdadeiro problema.

                O problema da falla de lugares para estacionar non é de hoxe, nin de onte, nin de antes de onte,... xa ven de moitos anos atrás, 15, 20 ou 25 anos atrás,... Neste anos levamos tido gobernos no Concello do PP, PSOE+BNG+IU, PP+IU, PSOE,... levamos tido “diferentes doutores”, pero ningún colleu a valentia de plantarlle cara á enfermidade, recetar un tratamento farmacolóxico forte, ou unha operación quirúrxica,... Iso sí, logo nos panfletos do mes de Maio electoral todos propoñen crear varios aparcamentos,... pero a cobardía é máis grande e non fan nada.

                Agora despois de ollar varios planos do avance do novo Plan Xeral de Ordenación Municipal,... pois en esencia é outro monumento á cobardía; a cantidade proxectada de novas prazas de aparcamento dentro do casco urbano da Vila da Guarda é : CERO. Se pensamos que este proxecto de Plan Xeral de Ordenación Municipal pode estar en vigor 14, 16, 18, 20 anos; resulta evidente que si o problema hoxe é complicado, conforme pasen os anos irá a peor. Queremos facerlle ver ó Sr. Concelleiro de tráfico da Guarda e demáis membros do Consistorio, que a zona azul é un placebo, para non enfrentarse ó problema real; logo cóas novas humanizacións que virán, voltaremos a ver como minguán as prazas de aparcar, extenderase a zona azul,... iso sí na praza onde estacionan moitos funcionarios, ahí non se aplica o placebo azul, ¿porqué?

                Lamentablemente os nosos irmáns rosaleiros, sabendo dos erros de crecemento urbanístico que tivo a Vila da Guarda dende a década de 1.960 ata hoxe (50 anos); en vez de medrar dun xeito ordenado, ben planificado, tratando de non cair nos erros que aquí se fixeron. Pois non, eles támpouco queren ser menos, e van polo mismo camiño. Un sabio da antigua Grecia xa dixera que errar é cousa de humanos, rectificar é de sabios, pero manterse no erro é de parvos,... supoñemos que copia-los erros dos veciños tamén debe ser de parvos.

 Mirador do Monte Ancos, a 18 de Xuño do 2.013.

Susana  Horia  Conejo.  Profesora y Veterinaria (Perros Bravos; Nuevo León; México)