¡Non ó 46!

CHANCHONADA  224º

¡Non ó 46!.

Victorias pírricas, son victorias militares que se consiguen a un coste moi alto, tanto que están a punto de ser unha derrota, ou a longo prazo non supoñen gañancia ningunha.

Ucrania, terra dual desde fai centos de anos; terra que olla a occidente e tamén a oriente, terra na que desexamos o cálido sur durante os fríos días de inverno que traen as neves do norte. Somos como tódolos paises de Europa unha suma de moitas cousas que se van producindo ó longo de moitos séculos de historia.

Somos ortodoxos, có corazón repartido entre os Patriarcas de Kiev i o de Moscú; pero tamén somos católicos de ritual oriental (a diferencia do ritual católico romano, os nosos sacerdotes poden contraer matrimonio i ter familia), só que o ritual eclesiástico é moi similar ó ortodoxo. Despois de todo a Decisión de Santa Olga e do seu fillo o Príncipe Vladimir de Kiev de toma-la fé cristiana ortodoxa, en certo xeito é o punto de partida de Ucrania como nación; pero indirectamente tamén será o nacemento de Rusia.

Somos como dous irmáns; un grande e abusón, outro máis pequeno que desexa afirmarse individualmente, pero a sombra do irmán maior é demasíado longa. Xa non somos aqueles cosacos da Zaporizhia que aseguraban a fronteira suroccidental do Imperio Ruso na zona de “Novorrosiya” (A Nova Rusia).

Posiblemente, gracias ó lema de onde se fala ruso, onde hai rusofalantes iso é Rusia; Ucrania rematará por perder +40% do seu territorio: Crimea, Kherson, as terras do Don, Jarkov... e incluso Odessa. Quedaremos reducidos ás terras de Poltava e Chernigov cara ó oeste,... pero serán máis homoxeneas. Pero, todo isto me lembra moito, i me asquea o parecido que aconteceu durante a segunda mentade dos anos 30 do século XX, cando un Adolf Hitler reclamaba para Alemania todos aqueles territorios onde había alemáns falantes: Austria, Sudetes checos, zonas de Polonia,.... foron entregandolle eses territorios, pero todo rematou nunha guerra mundial. ¿Xa non lembrades isto?

O argumento de onde hai unha poboación que fala a lingua XX, pertence ó Estado XX,... é simplemente unha falacia; non é máis que unha excusa de expansión territorial a conta dun veciño. Por exemplo, só algo menos do 10% dos hispanofalantes do mundo son españois; ¿Vai reclamar España como territorio propio os territorios onde viven o 90% dos outros hispanofalantes?; vamos a reclama-la anexión de 1/3 dos USA, de México, Colombia, Venezuela, Argentina,.... Sexamos serios, hoxe son paises irmáns e os tempos do Imperio Español son historia, que rematou fai 200 anos. Os idiomas son unha cousa, a cultura outra e o sentimento nacional outra distinta.

Hai xente que ainda quere recupera-la grandeza do Imperio Ruso, a falla dun Zar, voltaremos a ter un Zar (presidencialista), despois de todo xa recuperamos a bandeira zarista, xa voltamos ó escudo zarista,... unha cousa é recuperar certos elementos históricos e outra e impoñer iso a outros;... de seguir así, non extrañaría nada que dentro de pouco fose coronado o Sr. Vladimir Putin como novo Zar constitucional de tódalas Rusias. O que hoxe acontece xa se ollaba vir; primeiro foi esmagar a oposición da Bielorusia (Rusia branca), para mante-la dictadura, e ter a este pais irmán calado e seguindo os ditados do irmán maior. Logo tocoulle a semi-desmembración de Moldavia,... Fai poucos anos aconteceu algo similar na Georgia,... só quedabas ti Ucrania por sofrir esta desmembración. Por desgracia isto ainda son os efectos perversos das políticas de limpezas étnicas de Stalin e as consecuencias de “trasladar” poboacións rusas a esas zonas.

Querida Rusia, gañarás os terreos de Ucrania; non o dudamos, non teñen potencia militar para defenderse, nin o territorio é defendible. Querida Rusia verás como outra xeración de pais e avós de Polonia, Finlandia, Hungría, Letonia, Lituania, Rumanía, Chequia, Alemáns, Estonia, Moldavia,... enseñarán i marcarán nos seus fillos i netos o odio eterno a Rusia: ¡¡Rusia non é un pais para fiarse!! ¡¡Os rusos son todos mentirosos!! Lamentablemente neste gran continente que é Europa, ti Rusia eres moi grande, pero non tes amigos; eres como ese rapaz abusón no recreo, rouba ó bocadillo a todos, rouba o balón,... pero non eres querido, non eres admirado, nin respetado,... todos te temen i todos te odian.

¿Quen sabe?, algún día a marea da historia trocará de dirección, e aqueles pobos asíaticos ós que someteste baixo o Imperio Ruso, voltarán a reclama-las súas terras, virán en horda dende o leste dos Urais como xa fixeran os seus antepasados no século XIII,... Non chames ós irmáns que tes ó oeste do Don, non te escoitarán, ó oeste do Don non tes amigos,... porque Rusia non sabe o que é a amizade sinceira. No aceptas que o teu irmán quera vivi-la súa vida, afirma-la súa identidade e diexar de ser o eterno “pequeno ruso”; non somos rusos, no somos pequenos,... somos ucranianos, para o bó y para o malo, unha nación que ten que aprender moitas cousas.

Non temos tanques, nin misiles,... pero si que podemos deixar de consumir productos rusos, é moi fácil indentificalos, son todos aqueles que comenzan polo número 46 no código de barras. Cando millóns de consumidores toman a decisión de facer “folga de consumo” sobre determinados productos,... rematan por perder empresas e a imaxe do país de orixe, ademáis é unha decisión que os outros gobernos non poden parar, por ser unha decisión que toman libremente os consumidores. Na España non é doado topar productos rusos, pois non forman parte da cultura ibérica.

Lembra Rusia, as victorias pírricas a longo prazo son derrotas seguras.

Mirador do Monte Ancos, a 20  de Marzo do 2.014.

Félix  Verdugo Inocente.  Maestro y restaurador de armas antiguas; con taller en Cadalso. (Cáceres; España)