Somos menos

CHANCHONADA 373º

Somos menos.

Non fai falla ser moi intelixente, nin docto en matemáticas, para saber que restando unha cantidade a un valor determinado; o resultado final será menor que o valor orixinal. Tamén resulta evidente que a suma de numeros negativos, sempre será un número negativo maior. Polo tanto, a suma de fracasos nunca será un éxito.

Pois se a unha cantidade determinada de poboación, cada ano que pasa lle imos restando compoñentes da mesma, evidentemente cada ano imos a ter un menor número de habitantes. Nun primer intre o factor resta, pode non ser importante, pero ó ir acumulandose durante un período de tempo, o resultado do mesmo xa comenza a ser preocupante.

Unha cousa son os datos matemáticos que nós expoñemos aquí neste Mirador; outra cousa é a impresión que ten moita xente que nos fíns de semana na Guarda, Rosal, Tomiño ou Tui, están case que valeiras; entón fanse a pregunta ¿onde está a xente?. Outros xa fan a apreciación que nun fin de semana, ollando durante un paseo, hai moita poboación xubilada, pero non se olla moita xuventude,... ¿Qué pasa aquí?.

Estamos ante un tema complexo e díficil de cuantificar. Nós estivemos usando os datos do CERA (Censo Electoral dos Residentes Ausentes), ou sexa os emigrantes que residen legalmente no extranxeiro, vinculados a un concello de orixen. O problema é que nesta base estadística están aqueles emigrantes que son emigrantes de nacemento (españois de dobre nacionalidade) e descendentes dos mesmos. Para tentar depurar algo os datos, soamente usamos os datos do período 2.006 ata o ano 2.014.

               A Guarda          Oia            Rosal          Tomiño          Tui

2.006 ............ 1.102 .......... 205 …...... 567 .......... 1.540 ......... 1.950

2.012 ............ 1.157 .......... 283 …...... 817 .......... 1.905 ......... 2.602

2.013 ............ 1.636 .......... 288 .......... 884 .......... 1.955 ......... 2.696

2.014 ............ 1.722 .......... 305 …...... 937 .......... 2.039 ......... 2.822

Variación .... +620 .......... +100 …..... +370 ........ +499 .......... +872

Variación %.. +56,26% .. +48,25%.. +65,25% .. +32,4% ..... +44,72%

Na variación deste censo, unha parte será por novas altas de descendentes do xa emigrados; pero a inmensa maioría será pola marcha ó extranxeiro dos residentes que tiñamos aquí (emigración). Nestes anos, o Baixo Miño perdeu un total de 2.461 residentes.

Destacan moito os incrementos porcentuais de O Rosal e A Guarda, isto en parte ven a explicar porque a “mellora” nos rexistros do paro destas dúas localidades; pois resulta evidente que as persoas que emigran, causan baixa nas estadísticas do paro,... pero realmente non son persoas que atoparon un traballo aquí. Outra cousa que destaca, é que son incrementos moi fortes, nun período de tempo moi pequeno.

Un dos problemas, que ten isto, é que estamos a perder poboación que está comprendida nun tramo de idade entre os 30 a 45 anos. Estamos a perder poboación con alta formación académica, ben preparada profesionalmente, son persoas que están en idade de fundar unidades familiares, de ter descendencia,... se isto acontece no extranxeiro, gran parte deses compoñentes que emigran non van a voltar nos vindeiros anos, polo efecto de residencia estable que implica unha unidade familiar.

Polo tanto estamos perdendo poboación, estamos perdendo capital humano (man de obra ben preparada e cualificada), estamos a perder potencial demográfico,... Isto en poucos anos (dos que se contan cós dedos dunha man) será perda de poboación, menos poboación en idade laboral i escolar, e polo tanto máis poboación xubilada. Todo isto conleva menor actividade económica, menor potencial de crear emprego, e polo tanto entramos en elevar posibilidades de seguir expulsado poboación do noso mercado laboral. Polo tanto, estamos entrando nun “círculo vicioso”.

Todo isto repercutirá negativamente nas constas públicas dos nosos concellos; pois irán tendo menos ingresos fiscais, pero terán máis gastos de indole social. Ata, que chega un punto onde este gastos xa non son sostibles.

¿Entendemos o problema?, se seguimos transitando por este camiño imos moi mal; o exemplo non o temos moi lonxe, só hai que ollar como foi a evolución domográfica, social, económica, laboral, fiscal,.... da inmensa maioría dos concellos de Ourense. ¡¡¡Camiñan cara á súa morte demográfica!!!

Nós aquí expoñemos o problema; semella que os nosos gobernantes locais non se enteran, que viven nunha realidade allea a todo isto; de momento só Oia transita por este camiño, os outros concellos están entrando nese vial. Así que cando algún veciño dí: “estamos a convertirnos en pobos de vellos”; hai que recoñecer que lamentablemente teñen razón.

Mirador do Monte Ancos, a 1 de Febreiro do 2.015.

Nereida Laguna Dulce. Directora Técnica de Mantenimiento de Acueductos del Consorcio Estatal del Agua (Ciudad de Aguascalientes, Estado de Aguascalientes, México)..