Dilema moral

CHANCHONADA  99º

Dilema moral.

             Cando estudiabamos filosofía, o profesor recalcaba varias veces os problemas de dilemas morais, por exemplo o famoso dilema: ¿roubar pan para darlle de comer á nosa familia?; todos sabemos que roubar é eticamente malo, é un delito,... pero para a inmensa maioría da xente é un deber máis ético, máis alto alimentar á súa familia. Polo tanto, o dilema é un problema onde temos motivos éticos e moraís para optar entre dúas solucións que están en conflicto entre elas,... polo tanto non podemos optar por ambas ó mesmo tempo, debemos aceptar unha delas.

                Sempre ó longo da nosa vida, temos diante dilemas morais, a maioría dos mesmos son sinxelos de resolver,... pero outros son máis complicados. Imos por exemplo con un dilema profesional:

                “Temos a un profesional de longa traxectoria laboral dentro da súa empresa, a cal é moi coñecida e respetada na cidade e pobos cercanos. A profesión do noso protagonista é ser xornalista, buscar noticias, informar con veracidade, alenta-la transparencia, non vende-la súa libertade de información,... Pero este profesional xa fai moitos anos que abandonou estes principios éticos, conforme pasaron os anos de exercicio profesional, foi descubrindo que unha cousa é a teoría ética da profesión é outra a realidade económica da vida.

                Optou por ser práctico, esquecer certos principos da ética profesional e aceptar que él só é un vehículo entre as persoas que teñen unha información que comunicar e o seu medio de comunicación. O noso profesional sabe que a memoria colectiva da cidadania é de escasa duración temporal, o seu analisís crítico é realizado por uns poucos,... a inmensa mioría recibe a información, non a discute, non verifica nada,... e a rematan por aceptar como verídica,... Tamén aprendeu con presteza que os poseedores da información poden chegar a ser moi xenerosos, que fan bós regalos, pagan ben,... iso si sempre que publiques a información que eles entregan, a dos seus competidores debe ser esquecida ou silenciada,... Despois de todo, quen paga manda.

                Pasaron os anos, o noso profesional prosperou na súa profesión, a súa empresa deulle máis responsabilidades, unha subida de salario,... e desde ese novo posto de traballo, con mando, con máis responsabilidade, con capacidade de organización,... fixo que na empresa entraran a traballar boa parte da súa familia,... así parte do próspero negocio da información xornalística quedaba ben amparado pola familia, a cal prolongará no tempo o que él iniciou.

                O noso profesional do xornalismo sabe que o máis importante é dar preferencia ás noticias pseudo-publiciatarias dos gobernantes locais que ten na súa zona de influencia. Un gobernante lle aporta 8.000€ por conceptos de publicidade de festas, turismo, outro polos memos conceptos lle achega 11.000€,... e así ó final de ano o profesional faille gañar á súa empresa +40.000€ por estes conceptos,... os gobernantes están contentos e sempre atopan campañas publiciatarias para ese medio de información,... que suman na conta de beneficios.

                O noso profesional xornalístico xa fai moitos anos que resolveu o dilema moral: prefire ser un xornalista mediocre, vendido ó poder e ás súas corruptelas,... a cambio de recibir generosos fondos económicos, que en plena crisis económica nunca son recortados,... pois sabe ben, que os gobernantes sempre atoparán outros gastos onde recortar,... Xa fai moitos anos que chimpou a ética profesional no cubo do lixo, pois sabe ben que moitos profesionais con ética profesional levan anos facendo cola na oficiña do desemprego.”

            Agora chega a época estival, unha tempada moi propicia e rentable para o noso profesional do xornalismo; os gobernantes sempre estarán nas fotos da festa de turno, do acto cultural de turno, na subida da bandeira azul da praia, na visita turística dun alto cargo do Goberno,... e o noso profesional ali ben presto para face-la foto, recolle-la catro frases ben fermosas pero valeiras de contido,... O realmente importante é o balance contable das gañancias a final de ano.

                Tránquilos amigos lectores, nunca ides a descubrir nos orzamentos das nosas localidades unha partida que poña o apunte nomitativo: “Gastos de publicidade al medio de comunicación XL = cantidad de X miles de €”. Os nosos gobernantes son algo tontos, pero non parvos,... Outro día xa falaremos do “home do saco”.

                Felicidades para os amigos “gringos” no seu 4 de Xullo; felicidades para os pamploneses que festexarán San Fermín,... A todos eses amigos que nos ollades dende diferentes lugares do mundo, debedes saber que neste fin de semana, na Vila da Guarda tamén haberá festa en honor da Langosta,... se algún día podedes achegadevós a estas terras miñotas, somos xentes hospitalarias e descubriredes un fermoso rincón da Península Ibérica.

Mirador do Monte Ancos, a 03  de Xullo do 2.013.

Alberto Comino Grande.  Profesor de Etica en la Facultad de Psicología de la Universidad de Villanueva del Pardillo (Madrid; España)