Oportunidades perdidas

CHANCHONADA 244º

Oportunidades perdidas.

A suma de números negativos é sempre outro número negativo; por deci-lo de outro xeito: a suma erros sempre é un erro maior, pero nunca un acerto. En certo xeito boa parte da historia social da Guarda e do Baixo Miño nos últimos 70 anos está chea de erros; cando as cousas apuntaban nunha dirección determinada, por razóns descoñecidas tomaronse decisións erroneas, as consecuencias deses erros foi a perda de oportunidades, a consecuencia foi ir pasando de ser un lugar punteiro na industrialización e comercio de Galicia,... a ir perdendo posicións.

1ª Oportunidade perdida.

Nos primeiros anos do século XX; A Guarda tiña unha importante industria centrada na transformación da madeira, que logo exportaba a outros lugares da península Ibérica; esta industria estaba radicada no porto do Pasaxe,... neses intres era un dos principais portos de Galicia, o principal porto fluvial de Galicia,... Coa chegada da Guerra Civil, esa oportunidade desapareceu; desapareceu a industria, desapareceu a capacidade portuaria,.... Hoxe poderíamos ser base dunha potente industria de transformación forestal, ser un pequeno e activo porto industrial; pero non hai nada diso.

2ª Oportunidade perdida.

Durante os anos 60, na Guarda comenza a crearse unha industria adicada a fabricar material de construcción;... foi un espellismo que vinte anos despois xa estaba prácticamente finiquitado. Entre a falla de solo industrial, a falla de preparacións dos xestores e adaptación a novas tecnoloxías,... rematou por ser outra oportunidades pérdida. Hoxe queda a coñecida popularmente como “As Cachadas” como unha sombra moribunda do que foi,... ¿por canto tempo?

3ª Oportunidade perdida.

Dende o anos 60 ata fai uns 10 anos (ou sexa durante 50 anos), a frota pesqueira guardesa tivo unha gran expansión, tanto no número de barcos, tonelaxe dos mesmos, preparación do seu persoal, adaptacións técnicas,... A nosa frota pesqueira tivo momentos moi puxantes, como na época da pesquería da langosta, a pesquería da merluza no caladoiro marroquí, e a época do peixe espada, onde chegou a ser un gran referente mundial,... 3 grandes momentos para crear unha industra transformadora deses productos na nosa bisbarra miñota, xerar aquí unha industria local auxiliar asociada a ese forte dinamismo da frota pesqueira. Pero hoxe xa é outra oportunidade pérdida; dos máis de 1.300 empregos que chegou a xenera-la pesca, hoxe apenas fican un 1/5 dos mesmos.

3 grandes oportunidades que hoxe xa están pérdidas, sen remedio, son tempos pasados que non van a voltar. Hoxé temos a mellor xeración de guardeses, rosaleiros, oienses, tomiñeses,... preparados, pero ó non ter unha industria baseada, radicada e centrada aquí, son recursos humanos que veremos marchar, pero dificilmente van a voltar. As veces semella que aquí sobran os postos de traballo e temos que regalarllos a outros,... pero non é así.

Durante este máis de 100 anos, cando agromaban esas oportunidades fallou unha visión estrátéxica sobre como aproveita-la situación. Tivemos grandes empresas armadoras, que estaban máis preocupadas en mercar mercedes, bmw,.. comprar chalets e apartamentos,... investiron en aparentar; pero se houbesen investido en crear unha industria local auxiliar á frota pesqueira, unha industria transformadora dos seus productos,... Moi posiblemente hoxe as cousas serían dun xeito diferente.

Por experiencia profesional, sei que boa parte dos tiburóns que pescan os nosos barcos, que descargan e mal venden en Vigo; son cargados en camións frigoríficos que os levan a outros países da UE, para transformalo en “palitos de cangrejo”, “surimi”, “delicias de marisco”,... que logo atopamos en tódolos mercados. Ou sexa, boa parte do fruto dos nosos mariñeiros é tranformado noutro sitio, gran parte do valor engadido económico fica alí,... eles quedan cós bos postos de traballo, e aquí quedamos cós postos de traballos menos remunerados e os máis duros.

A culpa é de todos, de todos como sociedade; dos nosos empresarios, comerciantes e tamén dos nosos goberantes; pois descoñecen o que é ter visión estratéxica, ou sexa visión para investir no futuro a 30 ou 40 anos. Por desgracia, moitos dos nosos gobernantes son incapaces de ollar máis aló dun período electoral. Levamos moitos anos camiñando polo camiño do erro, xa está máis que demostrado que imos mal; ¿porqué tanto empeño en seguir no camiño do erro?, equivocarse é de humáns, rectifica-los erros é de sabios,... conclusión: os gobernantes miñotos ou son tontos ou o disimulan moi ben.

Señores gobernantes da Guarda e Rosal; levan vostedes dende 1.999 falando do Polígono Industrial A Guarda- Rosal. En 15 anos non levan vostedes feito nada; ¿para qué necesitamos a tanto inutil?, ¿non será isto outra oportunidade perdida?; ou cambiamos, ou imos a ser unha vila de vellos.

Mirador do Monte Ancos, a 1 de Maio do 2.014.

Cecilia Fontana Caldas del Rey. Directora de la Embotelladora de Whisky sin alcohol “Watersky”, perteneciente al grupo internacional de bebidas “El Garrafonazo”; ciudad de Sweetwater (Illinois, USA)