Pau para o burro

CHANCHONADA 298º

Pau para o burro.

Cando eramos uns estudiantes pequenos, naqueles anos que comenzamos a face-las primeiras operacións matemáticas, usa-la taboa de multiplicar, dividir,... non era raro o día que certa profesora nos regalaba a nós, ou a outros compañeiros, un “agradable” golpe na cabeza,... ¡¡¡Os burros solo aprenden a base de pau!!!

Dende logo non era o mellor método de ensinanza, nin de pedagoxía,... pero esta mestra tiña moita razón. Na vida real, os burros aprenden a base de paus, paulazos,.... ¡¡¡Que llo digan ós afectados polas preferentes!!! Hoxe imos falar deses burros que nunca aprenden, nin tras unha serie de paus, nin paulazos,... por un extraño motivos sempre están a recibir golpes e máis golpes; i en parte é culpa deles, por non quere aprender e seguir sendo burros.

En España usamos da expresión “dar un pau”, como sinonimo de quitarlle algo a unha persoa; “recibir un pau” sería a victima da acción anterior. Todos sabemos que un alcalde sempre tenta pasar á historia con un monumento, estatuta ou obra de arte sita nunha praza pública, para que os veciños sempre o teñan presente; así o Sr. José Manuel Domínguez Freitas tentará pasar á historia guardesa, por “regalarnos nesta lexislatura un pau”, ese gran tronco para conmemora-lo aniversario do Prestige; e os veciños dirán orgullosos,... “o Sr. Alcalde deunos un pau”,... Ollando as expresións antes citadas, se fosemos asesores de prensa do Alcalde, non tocariamos este tema, porque induce a unha mensaxe que é contraria ó que se busca.

O outro día o noso primo texano, mandounos un vídeo moi interesante de John Oliver, onde criticaba e aleccionaba contra o uso dos “payday loans”, así é como os definen nos USA; aquí os chamamos créditos rápidos,... Existen tamén noutros paises de Europa; fas unha chamada de telefono, entras na súa páxina de internet i en poucas horas tes un crédito por una pequena cantidade de diñeiro, a devolver en poucos días.

Que bonito é todo isto, pero o que o burro non sabe, é que todo iso é a conta de pagar uns intereses desorbitados, macro-excesivos,... onde a usura en comparación é un caramelo. Por exemplo, hai unha páxina británica, denominada “Wonga”, que ofrece este tipo de prestamos para devolver nuns poucos días, a un interés que ronda o 3.000% anual!!!!!,...

Ó lado disto a usura é moi barata,... o lamentable é que hai cantidades grandes de persoas que acuden a estes medios de financiación a curto prazo,... ¡¡¡Hai que ser moi burros!!!

Por sorte, en España ainda está en vigor a “Ley de Azcárate” de 1.908, que é a “Lei contra a usura”.

Artículo 1º: “Será nulo todo contrato de préstamo no que se estípule un interés notablemente superior ó normal do diñeiro....existindo motivos para estimar que foi aceptado polo prestatario a causa da súa situación angustiosa, da súa inexperiencia ou do límitado das súas facultades mentais”.

O lamentable é que hai xuices e fiscais que descoñecen a existencia deste Lei de 1.908, e que ainda está en vigor; por este descoñecemento moitos caen en prevaricación xudicial, e coas súas sentencias amparan a auténticos delincuentes-prestamistas-usureros.

A nosa tradición de xurisprudencia neste tema, considerase usura todo aquel interés que supere en 2,5 veces o interés legal da normativa bancaria do momento de formalizarse o acto contratual. Pero estas empresas que en España se adican ós créditos rápidos e de curta duración (“payday loans” nos USA), ofrecen créditos que están xusto no límite legal da usura.

Normalmente nos paises WASP (brancos anglosaxóns e protestantes) a usura non está mal vista socialmente i é unha practica legal e consentida no seu mercado financeiro,.. pero nos paises de tradición católica acontece todo o contrario.

Como conclusión final; cada un é libre de face-lo burro ou non, pero logo cada burro que aguante cós paulazos que lle veñan enriba.

Mirador do Monte Ancos, a 25 de Agosto do 2.014.

Vicente Nario Nuevo. Profesor de Estadística, de la Universidad de Villarrubia de los Ojos (Ciudad Real, Castilla-La Mancha; España).