Cousas que eran

CHANCHONADA  357º
Cousas que eran.

Non sei cando foi, nin como aconteceu, non sei en que data aconteceu esta catastrofe,... pero un día desapareceu da tenda o "Tulicrem", era a crema de cacao que os meus irmáns i eu preferíamos; o meu irmán era un experto en facer combinacións pouco ortodoxas có "Tulicrem": mortadela con tulicrem, chourizo con tulicrem, salchichón con tulicrem,.... Hoxe os técnicos gastronómicos dirían "deconstruccións de crema de cacao con productos de charcutería de alta calidad".

Naqueles anos, existía o "Tulicrem" e a "Nocilla", a segunda era de maior calidade, máis cara,... e mamá a compraba para ir aumentando a existencia de vasos; pero normalmente o producto mercado para a merenda diaria era o "Tulicrem".

Tardamos anos en decatarnos da non existencia do "Tulicrem", da súa desaparición do mercado, nunca soubemos as causas reais,... A estas alturas da vida, iso xa carece de importancia. Naqueles anos cando eramos pequenos, a vida era distinta á de hoxe, era menos consumista; os nenos e nenas podíamos xogar nas rúas e prazas sen problema, a bicicleta era o regalo máis desexado, pero tamén tiñamos inventiba para facer xogos con calquera cousa, especialmente os billaríns improvisados sobre unha táboa e gomas das caixas de zapatos.

Naqueles anos de infancia, para mín e outros moitos nenos parecía que era normal pasala sen a presencia dos nosos pais, uns porque estaban emigrados na Francia, na Suiza, estaban embarcados na mercante, estaban pescando no caladoiro saharuí-canario... Para min e os meus irmáns era normal que papá estivese gran parte do ano ausente, normalmente no Nadal só estaba presente ata fín de ano, logo xa marchaba para embarcar,... polo tanto o normal era que estivese ausente en Reis.

As poucas veces que papá pasou con nós o día dos Reis, eses foron os anos cós mellores regalos: as raquetas de tenis, a caixa de "Juegos Reunidos Geyper", un par de muñecos "Geyperman", e sobre todo o meu monopatín de cor laranxa,... foi un dos primeiros monopatíns en existir nas rúas da Guarda (Xaneiro de 1.979). O normal eran as clásicas pistolas de matinicas (cinta de fulminantes), un balón de plástico, unhas figuras plásticas de indios e vaqueiros,... e a típica pelota da botas "Gorila",...  Mamá sempre a comenzo de curso compraba esas botas para nós, coas as cales regalaban unhas pelotas, que ela habilmente escondía ata a chegada dos Reis.

Pasaron anos, ata que me decatei que aquilo non era o normal; que o normal era ter os país na casa duante o Nadal, pero moitos nenos, nenas, rapaces e rapazas da Guarda, Rosal e outras localidades vivimos cousas que non eran normais. Hoxe xa estamos máis afeitos a estas situcións; como nós, tamén hai outras moitas familias que viven os "Skype Christmas ou Nadal Skypeado", onde gracias a internet e a este programa informático, podemos ollar a familiares e amigos lonxanos, distantes,...

Así eran as cousas, agora son diferentes pero parecidas; os nosos pais están na casa, pero gran parte da familia está espallada por varias cidades de Europa e de España.

Queremos nestes días felicitar a uns coñecidos: a un amigo melenudo e barbudo que é Andrei Ponkratov (presentador de televisión) e a Tatina Tertysmnikova (productora de televisión). Nestes días xa teran rematado a grabación de varios documentais para a televisión pública rusa, para promociona-lo turismo de cidadáns rusos na illa de Gran Canaria.

Pois as illas Canarias receben sobre 200.000 turistas rusos ó ano, pero máis do 95% fican en Tenerife; e as autoridades de Gran Canaria queren "comer dese pastel".

¡¡¡¿¿¿A alguen lle estraña a escasa afluencia de turistas extanxeiros a Galicia, e ó Baixo Miño en particular???!!!



Mirador do Monte Ancos, a 25  de Decembro do 2.014.
Rodrigo  Trillizos  Negros.  Profesor de Artes Plásticas; Colegio Nacional “Los 5 dedos” (Pulgar; Toledo; España)